Het streven was erop gericht om in 2000 op 21 mei de Twente marathon te lopen. Omdat vanwege de vuurwerkramp deze marathon werd afgelast, heb ik een doorstart gemaakt naar de 3Mmarathon van Leiden, die op 11 juni 2000 plaatsvond. Om wat voor reden dan ook kreeg ik al na 15 kilometer last van (pijn in) mijn rechterbovenbeen (quadriceps) en moest ik de wedstrijd helaas al na ca. 19 kilometer verlaten. In 2001 is het gelukt om de Amsterdam marathon uit te lopen. Bij goed weersomstandigheden (wel forse maar gunstig staande wind) tot 25km goed op schema gelopen (3.30′) maar door langzaam vollopende ( verzurende) benen gedwongen om tempo in te nemen. Toch nog gefinished in 3.32’57” netto (3.33’05” bruto) dus mij hoor je niet klagen. Wel wist ik weer wat het is om een marathon te lopen (zie foto’s)!
na 30 km (Mart Bevelander) 
finishfoto marathon 2001
Het volgende doel, Berlijn op 29 september 2002 – om mijn 25-jarig loopjubileum te vieren – heb ik inmiddels ook al bereikt in de wat teleurstellende tijd van 3.39’35” maar wel ‘met de rem op’ gelopen vanwege een opspelende blessure. Bij windstil, vochtig weer de laatste kilometers toch nog redelijk uitgelopen in een wel wat langzamer tempo: eerste halve i n 1.47’13” en de tweede helft in 1.52’22”.
na 27 km 
doorkomst 30 km
Na Berlijn kwam Eindhoven aan de beurt. Bijzonder vanwege de mogelijkheid mijn vijfde marathon te kunnen uitlopen en vanwege het NK veteranen marathon (ik liep in de voor mij nieuwe klasse 55+). De omstandigheden waren ideaal (weinig wind bij ca 15 graden) en de voorbereiding perfect. Toch liep ik niet mijn streeftijd nl. 3.33 i.p.v. 3.30 (wel clubrecord!). Weer de klassieke fout gemaakt om te snel te vertrekken (kwam halverwege door in 1.40) en moest dat bekopen met een ‘leeg gevoel’ na de 30e kilometer.
grimas na 32 km 
zijaanzicht na 19 km
Het jaar daarna stond in het teken van Enschede. Deze oudste marathon van Nederland wilde ik altijd nog een keer lopen na de afgelasting in 2000. In de voorbereiding op deze klassieker nam ik eind 2003 het gedurfde besluit om me in te schrijven voor de Leidsche-Rijn-City marathon. De aanbieding om dat voor de helft van de prijs te doen trok me over de startstreep. Het doel was om deze loop als training te gebruiken waarbij ik na 34 kilometer zou uitstappen (ligt vlak bij de finish). Alleen als ik me goed zou voelen en de omstandigheden perfect zou ik hem uitlopen. En dat laatste is inderdaad gebeurd. Bij nagenoeg windstil, zonnig weer met een lage luchtvochtigheid en een temperatuur van 11 tot 14 graden waren de omstandigheden ideaal. In het begin heb ik meegelopen met de 4 uur groep (tempo 5.38/km) maar al na 6 kilometer liep ik weg van de groep en heb ik ze niet meer teruggezien. Deze marathon was de eerste die ik zonder problemen of tempoverlies heb uitgelopen. Minpunten waren de ondergrond op bepaalde stukken (door het centrum van Utrecht en de tuinen van Haarzuilens lopen is wel leuk maar de ondergrond van ongelijke klinkers en zandpaden is niet echt bevordelijk voor het heel houden van tere voeten. Uitgaande van een duurlooptempo van ruim 10 km/uur kwam ik uiteindelijk in 3.54.26 (nettotijd) over de finish. Voor het eerst tevreden over een marathon!
en wie komt daar aan?
inderdaad, ik, zei de gek
Door het warme weer en de ervaring van Leidsche-Rijn ben ik in Enschede niet op een toptijd weggegaan maar op een eindtijd van 3.45.
drukte bij de start (Albertien van der Veen)
Toch weer te snel gestart maar dan kom je jezelf vanzelf tegen. Bij een doorkomst halverwege in 1.49 uiteindelijk gefinished in 3.46.40 (nettotijd). Na ca. 23 kilometer ging mijn rechterhamstrings weer opspelen. Na voorzichtig oprekken daarom de rest rustig uitgelopen.
look who’s running!
Afzien bij het 25 km punt (Albertien van der Veen)
Het parcours was behoorlijk saai. Veel lussen om aan de benodigde kilometers te komen en nogal wat saaie buitenwijken (maar wel voorzien van mooi asfalt). Hartverwarmend was het enthousiaste publiek dat me onderweg – vaak in dikke rijen – hard aanmoedigde onder kreten als ‘Hup Frits’ (mijn naam haalden ze uit de marathonbijlage van het dagblad Tubantia). Ontroerend vond ik het stuk parcours dat door de in 2000 vernietigde wijk liep. Zoiets vergoedt veel.
In 2007 heb ik me nog eens aan een marathon gewaagd en wel die van Rotterdam. Mijn geliefde Albertien van der Veen was toen voorzitter van Artsen zonder Grenzen Nederland en AzG was een van de sponsordoelen van die marathon. Alhoewel ik voorjaarmarathons haat vanwege de voorbereiding in de koude en donkere maanden, heb ik me toch laten overhalen mee te doen in een team van AzG. Laat het nu toevallig op de marathondag zelf zo warm zijn dat de marathon na twee uur werd afgelast door de organisatie. De temperatuur was toen opgelopen to ca 27 graden. Op het half marathonpunt was er, toen ik er passeerde, geen water meer te krijgen en net na dat punt liep het parcours over een open stuk met veel zwart asfalt. Ik kreeg het daarom zo warm (zowel door de zon als de straling van het asfalt) dat ik bij het 25KMpunt besloot uit te stappen. Je bent dan vlak voor de finish als je het rondje om de Kralingse plas overslaat. Albertien gebeld die bij het 30KMpunt op mij stond te wachten en samen hebben we de marathon in het stadhuis verder gevolgd. Albertien was namelijk als voorzitter van AzG uitgenodigd in de VIProom.